De goede voorouder van Roman Krznaric

Vandaag verschijnt De goede voorouder van Roman Krznaric! Een actueel boek over de noodzaak van het langetermijndenken.

‘We behandelen de toekomst als een stortplaats van ecologische schade en technologische risico’s’
– Krznaric in de Volkskrant

‘We zien de toekomst als een wereld die we kunnen koloniseren, en dat gaatten koste van toekomstige levens: we zien de komende generaties niet staan. We gebruiken hun omgeving als een stortplaats voor afval. Terwijl we de toekomst juist zouden moeten bevrijden van de dominantie van het heden.’– Krznaric in Het Financieele Dagblad

Over het boek De goede voorouder

Onder alle grote problemen waar de wereld mee worstelt, ligt één kraakheldere oorzaak: we denken alleen aan de korte termijn. In dit urgente en praktische filosofieboek breekt bestsellerauteur Roman Krznaric het debat hierover open. Hij beschrijft de geschiedenis van dit kortetermijndenken en schetst hoe we verder kunnen kijken dan onze eigen generatie lang is. Krznaric beschrijft een nieuwe manier om in de tijd te staan, zodat we uiteindelijk een goede voorouder kunnen zijn voor de kinderen van onze kleinkinderen.

Over de auteur

Cultuurhistoricus Roman Krznaric is medeoprichter van en docent aan de School of Life in Londen. Krznaric doceerde eerder aan diverse prominente Britse universiteiten, was tuinman en werkte in Midden-Amerika op het gebied van mensenrechten. Eerder verscheen van hem Werk vinden dat bij je past (2012) in de serie Hoe doe je dat’van de School of Life, onder redactie van Alain de Botton.

Lees alvast een fragment

Op latere leeftijd vatte Salk zijn levensfilosofie samen met de vraag: ‘Zijn wij goede voorouders?’
Hij was van mening dat wij de vele rijkdommen die ons zijn nagelaten moeten doorgeven aan onze nakomelingen. Om dat te bewerkstelligen – en om het hoofd te bieden aan wereldwijde crises als de verwoesting van de natuur door de mens en de dreiging van een kernoorlog – moest ons tijdsperspectief naar zijn volle overtuiging radicaal verschuiven naar een standpunt dat veel meer gericht was op langetermijndenken en op de gevolgen van ons handelen die tot voorbij ons eigen leven reiken. In plaats van te denken in termen van seconden, dagen en maanden, zou onze tijdshorizon decennia, eeuwen en millennia moeten omvatten. Alleen dan zouden we de toekomstige generaties echt kunnen respecteren en eren.