Nieuw: De toekomst is eindeloos

Lees alvast een fragment

De vasthoudendheid van de machine is bijna vanzelfsprekend geworden. Niemand staat meer te kijken van de eindeloze manier waarop hij of zij de digitale wereld wordt ingezogen. Ik sta als gebruiker niet meer aan het einde van een lijn, maar ben onderdeel van een lus waar geen einde aan lijkt te komen. Dat geldt niet alleen voor de mails die ik krijg en de berichten die ik ontvang. Boven mij hebben we zonnepanelen op ons dak. Als eigenaar daarvan ben ik ook geen eindgebruiker, maar gebruiker en producent in een energiesysteem. We krijgen niet alleen energie, we geven die ook terug aan het net. Ongemerkt ben ik zelfs verweven geraakt met de energievoorziening. Zelfs als ik dood ben kan ik in digitale vorm eindeloos voortleven. Facebook telt maar liefst dertig miljoen accounts van overleden personen. Als dat zo doorgaat heeft het platform in 2069 meer dode dan levende gebruikers. Al die overledenen krijgen gewoon nog updates en posts.

Nu het einde uit het zicht raakt, breken we langzaam met een eeuwenlange traditie. De Koreaanse filosoof Byung-Chul Han stelt dat ons wereldbeeld lange tijd naar een einde tendeerde. Volgens Han bestond de prechristelijke, mythische wereld uit een wereld van goden wier onderlinge narratieve relaties het bestaan betekenis gaven. Alles had zijn plek in een duidelijke,
vastomlijnde orde, de kosmos. Elke gebeurtenis was een weerspiegeling van een eeuwige, onveranderlijke cyclus. Het christendom bracht een duidelijke lijn in het denken. Een progressieve lijn, waarbij het aardse bestaan wordt afgeschilderd als eindig en de menselijke ontwikkeling onvermijdelijk toewerkt naar een onfortuinlijke afloop, de dood.