Vanaf vandaag is De macht van nietsdoen van Jenny Odell verkrijgbaar bij Uitgeverij Ten Have!
De macht van nietsdoen is ook verkrijgbaar als e-book!
Niets is vandaag de dag moeilijker dan nietsdoen. Maar in een wereld waarin we er alleen maar toe doen als we ‘aan’ staan, is nietsdoen misschien wel de belangrijkste vorm van verzet. Jenny Odell schreef een kritiek op de kapitalistische krachten die om onze aandacht strijden. We gaan anders denken over productiviteit, krijgen opnieuw verbinding met onze omgeving en ontdekken weer betekenisvolle vormen van geluk en echte aandacht.
Jenny Odell is een multidisciplinaire kunstenares en schrijfster uit Oakland, Californië.
“Ik begon over dit boek te denken als een activistisch boek, vermomd als zelfhulpboek. Ik ben er niet zeker van dat het dat geworden is. Maar net zozeer als ik hoop dat dit boek je iets te bieden heeft, hoop ik dat het een bijdrage kan leveren aan het activisme, grotendeels door een rustplek te bieden voor degenen die op weg zijn de goede strijd te strijden. Ik hoop dat de figuur van het ‘niets doen’ kan helpen individuen weer gezond te maken, die vervolgens kunnen helpen gemeenschappen weer gezond te maken, menselijke en andere.”
Niets is moeilijker dan niets doen. In een wereld waarin onze waarde wordt bepaald door onze productiviteit, wordt onze tijd tot op de laatste minuut als financiële hulpbron gevangen, geoptimaliseerd en toegeëigend door de technologieën die we dagelijks gebruiken. We onderwerpen onze vrije tijd aan cijfermatige evaluatie, interacteren met elkaars algoritmische versies, en bouwen en onderhouden persoonlijke ‘brands’. Voor sommigen kan er een soort technische genoegdoening schuilen in het stroomlijnen en netwerken van onze hele geleefde ervaring. Maar toch blijft er een zeker nerveus gevoel hangen, van overmatig gestimuleerd zijn en niet in staat zijn om een gedachtelijn vast te houden. Hoewel het lastig te vangen is voordat het verdwijnt achter het scherm van de afleiding, is dit gevoel in feite urgent. We onderkennen nog steeds dat veel van wat het leven betekenis geeft voortvloeit uit ongelukken, onderbrekingen en toevallige ontmoetingen: de ‘vrije tijd’ die een mechanistische kijk op de ervaring probeert te elimineren.
Al in 1877 heeft Robert Louis Stevenson druk zijn een ‘symptoom van onvolmaakte vitaliteit’ genoemd, en ‘een soort levend-dode, banale mensen’ geobserveerd, ‘die zich er nauwelijks van bewust zijn dat ze leven, behalve in de uitoefening van een of ander gebruikelijk beroep’. En we zijn er maar één keer. Seneca beschrijft in Over de kortheid van het leven de schrik van het achterom kijken en zien dat het leven door je vingers is weggeglipt. Het lijkt allemaal best veel op iemand die ontwaakt uit de verdoving van een uur op Facebook:
Kijk eens terug in je geheugen en overweeg … hoevelen je van
het leven hebben beroofd toen je je niet bewust was van wat
je verloor, hoeveel ervan verloren is gegaan aan nutteloos
verdriet, aan dwaze vreugde, aan hebzuchtig verlangen, aan
de verlokkingen van de samenleving, en hoe weinig er voor
jou is overgelaten; je zult het idee hebben dat je te vroeg aan
je einde bent gekomen!