Vanaf vandaag is De professor als proefkonijn van Irene van Staveren verkrijgbaar bij Uitgeverij Ten Have.
De professor als proefkonijn is ook verkrijgbaar als e-book!
De professor als proefkonijn is het persoonlijke verslag van een uitbehandelde migrainepatiënt. Toen de artsen Irene van Staveren niet verder konden helpen, ging ze zelf op onderzoek uit. Zij verdiepte zich in wetenschappelijk onderzoek buiten de mainstream. En met effect: de aanvallen namen met 90% af.
Van Staveren houdt een vurig pleidooi voor een experimentele geest bij artsen en patiënten. Haar boek biedt een hoopvol perspectief voor de honderdduizenden in Nederland en België die aan migraine lijden.
Irene van Staveren (Scheveningen) is hoogleraar Economie en schreef eerder Wat wij kunnen leren van economen die (bijna) niemand meer leest.
Aan het einde van het korte gesprek zei de dokter van het migrainecentrum dat ik geen afspraak meer hoefde te maken. De arts-onderzoeker in de neurologie had me in het gesprek wel drie keer op het hart gedrukt dat ik niet meer dan vier keer per maand pijnbestrijdingsmedicatie mocht gebruiken. Ongeacht of dat paracetamol, naproxen of sumatriptan was. Maximaal vier pillen per maand. Terwijl de afname van mijn aanvallen gestagneerd was op acht per maand. Wat een desillusie. Ik voelde me bedrogen.
Ik liep het LUMC uit en besloot op het station eerst maar even wat te eten voor ik de trap naar het perron nam. Ik hoefde dus niet meer terug te komen in Leiden. Want ze konden niks meer voor me doen. Maar ik was er te slecht aan toe om weer normaal te kunnen functioneren. Ik moest dus vier aanvallen per maand uitzitten. 12 tot 48 uur met bonzende en misselijkmakende hoofdpijn, overgevoelig voor licht en geluid, uitgeteld op de bank, of in bed in een verduisterde slaapkamer met een teiltje naast mijn bed. Ik werkte nog maar 10 tot 14 uur per week en zat al op een WIA-traject richting arbeidsongeschiktheid. Terwijl ik niets liever wilde dan weer fulltime werken. Want ik heb de leukste baan van de wereld, vind ikzelf.
Elke migraineaanval is anders, maar toch herkent een patiënt ze onmiddellijk. Die van mij zijn altijd eenzijdig, en alsof er een mechanisme achter zit van een Friese staartklok, afwisselend achter mijn linkeroog en mijn rechteroog. Ik heb het een tijdje bijgehouden, in de hoop dat het me iets zou onthullen over mijn migraines, maar ik vond geen enkel verband met wat ik had gegeten, hoe ik had geslapen, op welke zijde ik had geslapen, het weer, of ik gewerkt had of een vrije dag had, etc. Geen verband. Noppes. Wel viel het me op dat sommige migraines beginnen precies in het midden van mijn voorhoofd en daarna een beetje gaan zwalken van links naar rechts en weer terug alvorens een definitieve kant te kiezen. Maar ik had niets aan die kennis. Het migrainedagboek hielp dus niet, behalve voor de triggers die ik inmiddels allemaal wel kende.
VBK Media | Uitgeverij Ten Have
Herculesplein 96
3584 AA Utrecht
promotie@uitgeverijtenhave.nl
Onze eigen webshop:
Onze partners:
